miércoles, agosto 22, 2007



En un campo
soy la ausencia
de campo.
Siempre
sucede así.

Dondequiera que esté
soy aquello que falta.
Si camino
parto del aire
mas siempre
vuelve el aire
a llenar los espacios
donde mi cuerpo estuvo.

Todos tenemos razones
para movernos: yo me muevo
por mantener
enteras a las cosas.

Mark Strand
Traducción de Octavio Paz

12 Comments:

At 10:16 p. m., Blogger Ra said...

Este post suyo de hoy no tiene precio.
Besos, Mrs.

 
At 1:11 a. m., Blogger X said...

Fermosísimo.
Xa está copiado.
Saúdos.

 
At 2:10 a. m., Blogger torredebabel said...

que fermosura. A conexión entre as palabras e a imaxe é deliciosa.

 
At 2:40 a. m., Blogger Raposo said...

E unha luz iluminando o camiño.

 
At 6:59 p. m., Blogger Son Unha Xoaniña said...

"En un campo soy la ausencia de campo..."
"Dondequiera que esté soy aquello que falta..."
É un poema moi fermoso este que cogou hoxe, quédome con él coma se fose un agasallo, grazas.
un saudiño

 
At 7:45 p. m., Blogger RAIKO said...

Me ha sonado a tormenta este bello poema, Mrs...

 
At 1:12 p. m., Blogger Lúa said...

moi fermoso, bicos.

 
At 5:47 p. m., Anonymous Anónimo said...

Teñen razón os que chegarón antes ca min, este post é un agasallo. Gústanme ese facho nese mar, movéndose para manter as cousas enteiras...

 
At 11:19 p. m., Blogger Suso Lista said...

Xa está todo dito, siga deleitándonos.

 
At 1:29 a. m., Blogger paideleo said...

Unha poesía cargada de saber filosófico-científico.
Mui orixinal e que dá para pensar.

 
At 3:18 a. m., Blogger moucho branco said...

é moi fermoso... e na imaxe perdínme uns segundos...

 
At 8:42 p. m., Blogger rosa enriquez said...

Fermoso. Gardarémolo pois entre as cousa propias, como un agasallo. Bicos.

 

Publicar un comentario

<< Home